“Wat nou als dit het is? Als de wereld zoals deze nu is zo blijft en dit onze toekomst is. Wat zou je dan doen?” Dit is de vraag die ik mezelf de afgelopen weken heb gesteld. Of eigenlijk – de afgelopen dagen. Dat kwam omdat iemand mij via Instagram op een hele negatieve manier prikkelde. Ik weet het nog goed, omdat wanneer ik eraan terugdenk, mijn handen weer beginnen te jeuken. Hij zei namelijk: “Ik wacht tot alles weer normaal wordt en de overheid de boel weer opengooit.” En daar, ben ik het absoluut niet mee eens! Maar hierdoor besefte ik me dat ik niet altijd zo heb gedacht en dat was stiekem best wel een pijnlijke confrontatie. Ik heb namelijk de afgelopen weken behoorlijk in een ‘afwachtende modus’ geleefd. Aan het wachten tot de wereld weer ‘normaal’ zou worden. Ook – nee, vooral – in de communicatie naar en met mijn klanten. Ik hoor het me nog zo zeggen: “dat zien we straks wel… vanaf het moment dat we straks weer mogen…”. Maar wat nou als het leven zoals we dat kennen van maanden geleden, het leven waarvan we verwachten dat we dat straks weer kunnen gaan leven, nooit meer terugkomt?
Dit klinkt heel deprimerend, en zo bedoel ik het helemaal niet. Want als ik heel eerlijk ben… vind ik dat eigenlijk helemaal niet zo erg. Voor mijn gevoel zijn er heel veel dingen positief veranderd sinds het moment dat we massaal te maken kregen met deze kosmische crisis – zoals ik het vaak en graag noem. Omdat ik ook geloof dat dit een kosmische crisis is. Niets meer, niets minder. De wereld, moeder natuur, Gaia – of hoe je het ook wilt noemen – kijkt op dit moment lachend toe.
“Zo, dus jullie dachten de baas te spelen over mij? Dan laat ik jullie in één klap zien dat macht, schoonheid en geld niets betekenen, en dat je zelfs de zuurstof die je inademt niet kunt garanderen. Ik ga door met mijn leven en het is prachtig, maar stop jullie nu in een kooi. Jullie zijn niet noodzakelijk. Lucht, aarde en water vinden het prima zo zonder jullie. En als jullie terugkomen, besef dan dat jullie niet mijn meester zijn, maar mijn gast.”
Je mag me een zweefteef noemen, ik noem het zelf liever beroepsoptimist.
Het is dan ook niet gek dat in een crisis als deze het kaf van het koren wordt gescheiden. Zo heb je groep A, die denken: ‘Dit is tijdelijk, alles wordt straks weer zoals het oude, het heeft gewoon even tijd nodig. Ik wacht tot alles weer ‘normaal’ is. En je hebt groep B: ‘Wat als dit het nieuwe ‘normaal’ is, en ik hier mijn weg in zal moeten vinden? Ik ga creatief en optimistisch met de situatie om en ik geloof dat deze nieuwe wereld ook heel veel mogelijkheden biedt.’ Ik – ben absoluut groep B! Maar, ik ben dat vanaf het begin zeker niet altijd geweest. En ik moet eerlijk toegeven dat ik nu inmiddels lichtelijk spijt heb van het feit dat ik deze kans, om mezelf te herontdekken en hier de logische tijd voor te nemen, niet direct met beide handen hebt aangepakt. Nu kan ik het mezelf inmiddels ‘vergeven’ – klinkt zwaar, zo bedoel ik het niet – omdat ik inzie dat ik nog altijd tijd heb om aan de slag te gaan met de mogelijkheden van de toekomst. En dat mijn proces, mijn proces is. De afgelopen weken heb ik dan ook mijn eigen persoonlijke struggles gehad, hierdoor heb ik misschien niet altijd de volledige focus gehad op mijn bedrijf. Maar zoals de maan zichzelf herhaalt – van nieuwe maan naar volle maan, opnieuw en opnieuw – geloof ik dat wij mensen ook steeds weer een kans krijgen om (overnieuw) te beginnen.
De mensen die mij (een beetje) kennen weten dat ik niet geloof in toeval. Ik geloof dat alles gebeurt met een reden. En dan mag je me een ‘zweefteef’ noemen. Ik noem het zelf liever ‘beroeps optimist’. Want wat doe je met de wetenschap dat deze anderhalve meter isolatie community misschien nog wel een hele poos blijft bestaan? Natuurlijk heeft het ook enorm veel nadelen en is het helemaal niet leuk om altijd maar fysieke afstand te moeten bewaren, zeker niet van geliefden! Ik ben zelf een enorme knuffelkont en alhoewel ik ‘huidhonger’ al heb genomineerd tot het vieste woord van 2020, kan ik niet ontkennen dat ik ook behoefte heb aan een ongeremde knuffel of überhaupt het voelen van nabije energie. Niet te vergeten dat ik als extravert persoon oplaad van andermans energie, waardoor ik me de afgelopen maanden best wel eens energieloos en down heb gevoeld. Ik bedoel, heb je toevallig – heel onschuldig – de afgelopen maanden wel eens nét iets te dichtbij iemand gestaan bij het grijpen van een netje citroenen in de supermarkt? Onlangs heb ik voor het eerst ruzie gehad bij het pakken van een pak Fristi. De wereld is veranderd mensen! Of eigenlijk, de wereld heeft de mens doen veranderen. En dat vind ik ook wel weer iets moois hebben. Mensen geven elkaar de ruimte én de tijd. Heb je haast? Jammer joh! Je zult gewoon geduld moeten hebben. Ik geloof ook niet dat ik ooit eerder zo’n rust heb ervaren bij mensen die in een ellelange rij stonden te wachten voor een ijsje. Het lijkt wel alsof we het hebben geaccepteerd. Maar wat nou als je single bent en je staat te popelen om je potentiele partner te kunnen gaan ontmoeten? (Ja, dames en heren, deze blog leidt ergens naartoe…)
'Ik moet toch iets!'
'Profiel klaar, daten maar!
Ben jij actief online aan het daten of wil je graag online gaan daten, en herken jij jezelf hierin of weerhoud het jou zelfs van een poging in de virtuele visvijver vol gewillige singles? Wil je graag écht succes met online daten? Dan wil ik je dolgraag helpen om jouw online dating leven weer leuk te maken. Als jouw persoonlijk ‘Online Dating Assistent’ ga ik voor én met jou aan de slag. Aan de hand van een persoonlijke intake ga ik voor je kijken op welk platform jij de grootste kans van slagen hebt. Heb je toevallig al een account? Helemaal goed. Zo niet, dan maken we er samen een aan. In beide gevallen kijk ik met je mee welke informatie je over jezelf zou moeten delen om de juiste partner aan te trekken, schrijven we een pakkende persoonlijke profiel tekst en maken we (eventueel) nieuwe foto’s om jouw profiel helemaal af te maken. Profiel klaar, daten maar!